Η πολλή νοικοκυροσύνη μας έφαγε...

Την αφορμή για το σημερινό σχόλιο μου την έδωσε ένα σχόλιο προηγούμενης ανάρτησης. Ελεγε ότι ο δήμος έχει πληρώσει κάποιον δύο φορές γιατί δεν απάντησε σε ερωτήματα του. Εψαξα λοιπον να δώ τι συμβαίνει και ακούστε πλάκα. Ο άνθρωπος κατέθεσε αίτηση τον Οκτώβριο του 2006 επί Μούρτζη για κάποιο θέμα του. Τι θέμα του δηλαδή την τοποθέτηση ανασχετήρα ταχύτητας (σαμαράκια) στην λεωφόρο προς τον Φάρο. Δεν του απάντησε κανείς. Είχαν μεσολαβήσει οι εκλογές και ανέλαβε η νέα διοίκηση προς την οποία υπέβαλλε εκ νέου το αίτημα του τον Φεβρουάριο του 2007. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Μόλις πέρασε η προθεσμία που ορίζει ο νόμος υπέβαλλε αναφορά στην αρμόδια επιτροπή της περιφέρειας απο όπου και δικαιώθηκε όχι επι της ουσίας αλλά για το γεγονός ότι ο δήμος τον έγραψε. 200 ευρώ πρόστιμο που καταβλήθηκαν κανονικά. Μετά απο λίγο καιρό υποβάλλει άλλο αίτημα το οποίο ακολουθεί την ίδια διαδρομή. Αίτηση , γράψιμο και πάλι κανονικό στον ίδιο άνθρωπο που ήξεραν απο την προηγούμενη φορά ότι τα είχε πάρει απο την περιφέρεια. Ξανά προσφυγή και νέα δικαίωση αυτή την φορά με πρόστιμο 100 ευρώ. Τώρα ετοιμάζεται και τρίτη φορά. Ελπίζω οι νοικοκύρηδες του δήμου αυτή την φορά να φιλοτιμηθούν να δώσουν μια στοιχειώδη απάντηση στον συμπολίτη μας. Οχι τίποτα άλλο αλλά γιατί δεν καταλαβαίνω γιατί την δικιά τους νοικοκυροσύνη πρέπει να την πληρώνουν τα ταμεία του δήμου δηλαδή εμείς. Ας τα πληρώνουν απο την τσέπη τους σε τελική ανάλυση, αν βαριούνται να πληκτρολογήσουν μια αράδα απάντηση.