Η αναμονή καλά κρατεί...

  Οι ημέρες περνούν και τα πράγματα δεν φαίνεται να αλλάζουν και πολύ. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ντέρμπυ αλλά δεν δείχνουν πουθενά καθαρό προβάδισμα και έτσι στην καλύτερη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει την θέση της ΝΔ  και στην χειρότερη θα παραμείνουν ως έχουν. Θα αλλάξουν και λίγο τα νούμερα αλλά αυτό είναι όλο. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι με την πόλωση που προσδίδουν όλοι στις εκλογές θα είναι πολύ  δύσκολες οι μετεκλογικές συνεργασίες. Και αυτή την φορά κανένας δεν θα μας περιμένει. Εχω την αίσθηση πως οι Ευρωπαίοι μας έχουν ήδη βαρεθεί και ευχαρίστως θα μας διαολόστελναν ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Σκέφτονται όμως και τα λεφτά τους και έτσι όλο το αναβάλλουν  μέχρι να βρούν τον φτηνότερο γι αυτούς τρόπο.
  Εμείς πάλι λίγο ενδιαφερόμαστε γι αυτά και όπως είπε και ένας υπουργός της υπηρεσιακής πριν γίνει υπουργός σε ένα τηλεοπτικό πάνελ πίνουμε το ουϊσκάκι μας αμέριμνοι στο σαλόνι του Τιτανικού. Μόνο που εκείνοι δεν ήξεραν για το παγόβουνο ενώ εμείς το ξέρουμε. Ο Τσίπρας βρίζει τον Ολάντ που δεν τον συναντά, ενώ απο την πίσω πόρτα των Ηλυσίων πεδίων βγαίνει ο Βενιζέλος που βγάζει την γλώσσα στον Τσίπρα λέγοντας του ότι να εσένα δεν σε παίζει εμένα αγαπάει, ο Σαμαράς μιλάει πλέον με όλους τους Ευρωπαίους  που πριν λίγο καιρό τον είχαν στην απέξω και στην Ελλάδα όλοι μαζί τσακώνονται σε αυτά τα απίθανα τηλεοπτικά πάνελ όπου όλοι μιλάνε με όλους και ο καθένας λέει ότι θέλει.
  Και ο κοσμάκης που πλέον ακούει απο όλους ότι θα χρειαστούν θυσίες προσπαθεί να καταλάβει τι είναι καλύτερο για αυτόν και τον τόπο. Ξέρει ότι όποιος και να έρθει θα έχει πρόβλημα. Διάφοροι βολεμένοι κάνουν κολοτούμπες μπας και σώσουν τα τομάρια τους και προσαρμόζονται γρήγορα στα νέα δεδομένα αλλά πλέον ο κόσμος ξέρει...